فیوضیلغتنامه دهخدافیوضی . [ ف َ ضا ] (ع ص ) امرهم فیوضی بینهم ؛ یعنی مختلف اند در آن وتصرف می کند هر کس چیزی که مر دیگری راست . (منتهی الارب ). فیضوضی . فیضیضی . فیضوضاء. (از اقرب الموارد).
