قارتلغتنامه دهخداقارت . [ رِ ] (ع ص ) آنکه هرچه بیابد بگیرد. (منتهی الارب ). || مشک نیکوتر تیزبوی سبک سنگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || خون که در پوست بمیرد. (مهذب الاسماء).
