قاری بغدادی

قاری بغدادی . [ ی ِ ب َ ] (اِخ ) ابومحمد جعفربن احمدبن حسین بن احمدبن جعفر سراج معروف به قاری بغدادی . از قراء است . ابن عساکر گوید: وی از بزرگان علماء در حدیث و قرائت و نحو و لغت و عروض بود در بغداد به دنیا آمد و به مکه و شام و مصر سفر کرد و به صور چندین مرتبه رفت و آمد نمود و سرانجام به بغداد برگشت و از ابوعلی علی بن شاذان و ابوالقاسم تنوخی و جماعتی روایت شنید. از وی سلفی روایت کند و گوید که وی استادهای فراوان دیده است . خطیب بغدادی فوائد او را در پنج جزء بیرون داده است . تألیفاتی دارد، او راست : 1- نظم التنبیه فی الفقه . 2- نظم المناسک . 3- مصارع العشاق . 4- زهد السودان . وی به سال 500 یا 501 یا 502 هَ . ق . وفات یافت و در باب ابرز دفن شد. مصارع العشاق کتابی است مشتمل بر داستانهای لطیف و قصه های ظریف و دارای بیست وچهار جزء است . مؤلف در جزء اول آن چنین نوشته است :
هذا کتاب مصارع العشاق
صرعتهم ایدی نوی و فراق
تصنیف من لدغ الفراق فؤاده
و تطلب الراقی فعز الراقی .
این کتاب به سال 1301/2 در مطبعه ٔ الجوائب و به سال 1325 هَ . ق . / 1908 م . در مطبعه ٔ سعادت و به سال 1324 هَ . ق . / 1907 م . در مطبعه التقدم به چاپ رسیده است . (معجم المطبوعات ج 1 ستون 1016 و 1017 و ج 2 ستون 1480) (ابن خلکان ج 1 ص 121) (ریحانة الادب ج 3 ص 257 و روضات ص 161). و رجوع به جعفر و ابومحمد جعفربن احمد و ابن السراج ابومحمد جعفر شود.