قاسم

قاسم . [ س ِ ] (اِخ ) ابن یوسف بن محمدبن علی تجیبی سبتی نجار محدث علم الدین . وی در حدود سال 670 هَ . ق . تولد یافت و در شهر خود به تحصیل همت گماشت و حدیث شنید و به حج رفت و از عراقی و ابن عساکر و ابن قواس و جز ایشان روایت شنید. ذهبی گوید: من برای او صد حدیث از صد استاد بیرون آوردم . او را حسن خلق و محسناتی فراوان بود. تألیفاتی دارد. کتاب رحلت اورا که محتوی سه جلد بزرگ است دیده ام . این کتاب را به سبک ابن رشید نگاشته است . پیش از نگاشتن آن کتاب ده سال به سیر و سیاحت پرداخته . رحله ٔ وی بر رحله ٔ ابن رشید این مزیت را دارد که متضمن فصلی است در شرح احوال مشایخی که وی در هر دیار با آنها ملاقات کرده و از آنان حدیث شنیده است . (الدرر الکامنة ج 3 ص 240).