قاضی باجی

قاضی باجی . (اِخ ) سلیمان بن خلف بن سعد، مکنی به ابوالولید مالکی . اندلسی فقیهی است حافظ، مفسر،متکلم ادیب ، شاعر، از اکابر علمای اندلس که در فقه و حدیث و اکثر فنون دیگر وحید عصر خود بوده است . وی نخست در اندلس اقامت داشت پس سه سال در مکه و سه سال در بغداد ماند و به تدریس فقه و نشر احادیث نبوی پرداخت و عاقبت باز به اندلس برگشت و به منصب قضا پرداخت . وی در شب پنجشنبه 19 رجب سال 474 یا 494 هَ . ق .در شهر مریه از شهرهای اندلس وفات یافت . او راست :
1- احکام الفصول فی احکام الاصول . 2- الاشارة در اصول فقه . 3- الایماء در فلسفه . 4- التسدید الی معرفة التوحید. 5- التعدیل و التجریح فی من روی عنه البخاری فی الصحیح . 6- تفسیر القرآن . 7- سنن المنهاج . 8- شرح الموطاء. 9- مسائل الخلاف . 10- الناسخ والمنسوخ و جز اینها. (معجم الادباء ص 246) (معجم المطبوعات 511) (لغات تاریخیة) (جغرافیه ج 1 ص 79 و روضات ص 327 و ابن خلکان ج 1 ص 231) (ریحانة الادب ج 1 ص 134) رجوع به سلیمان بن خلف شود.