قاضی زاده ٔ حنفی

قاضی زاده ٔ حنفی . [ دَ / دِ ی ِ ح َ ن َ ] (اِخ ) احمدبن بدرالدین قودر. ملقب به شمس الدین و مشهور به قاضی زاده مفتی حنفی . پدرش در دولت سلطان بایزیدخان قاضی شهر ادرنه بود. وی در دامان پدر پرورش یافت و نزد دانشمندان روز به فراگرفتن علوم همت گماشت و در مدرسه های بروسا و قسطنطنیه و ادرنه به تدریس پرداخت . سپس منصب قضاء حلب به او محول گشت و آنگاه قاضی عسکر ولایت روم ایلی گردید سرانجام مفتی دارالسلطنه شد و در منصب افتاء و تدریس تا هنگام مرگ ماند. وی به درس و بحث و مطالعه اهمیت فراوانی میداد. او راست : 1- شرح الهدایه از اول کتاب وکالت تا آخر ابواب فقه . 2- حاشیه بر شرح شریف بر مفتاح . 3- حاشیه ٔ تجرید و رساله های دیگر. 4- نتایج الافکار فی کشف الرموز و الاسرار و آن تکمله ای است بر شرح هدایه در فقه حنفی . این کتاب با کتاب فتح القدیر للعاجز الفقیر کمال الدین در لکنهو به سال 1292 هَ . ق . / 1875 م . چاپ شده است . (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1488).