قاضی مشهدی

قاضی مشهدی . [ ی ِ م َ هََ ] (اِخ ) (مولانا... عبدالوهاب ) مردی دانشمند و ذوفنون بود و قاضی شهر مشهد، و در فن انشاء نظیر نداشت . و در کتابة قلعه ٔ عماد آیه ٔ «ارم ذات العماد التی لم یخلق مثلها فی البلاد» را او نوشته است . ظرفا و شعرای مشهد شاگرد وی بودند. از آن ظرفا یکی در صنعت مقلوب مستوی الفاظ «مرادی دارم » را یافته بقاضی گفت . او به اندک تأمل «برآید یارب » را جواب داد و این جواب زیاده از تعریف است . به اسم سیف این معمی از اوست :
جان از لب لعل تو و دل از سر زلفت
جوینده ٔ آب خضر و عمردرازند .
قبر وی در مشهد است .

(مجالس النفائس چ بانک ملی ص 26).