قاضی کندی
لغت‌نامه دهخدا
قاضی کندی . [ ی ِ ک ِ ] (اِخ ) سلمان بن ربیعه بابلی تمیمی نخستین قاضی کوفه است که به این اسم (قاضی ) معروف شد. وی در کوفه چهل روز در این شغل ماند و هیچ اختلاف و مخاصمه را نزد او نیاوردند. به وی سلمان خیل نیز گویند زیرا در خلافت عمر در کوفه متولی نگهبانی خیل (اسب ) گردید. او مردی صالح و پارسا بود هر سال به حج میرفت . ابودابل از او روایت دارد پدر او شریح بن حرب قاضی کندی است . (الانساب سمعانی ).
