قاع صفصف
لغت‌نامه دهخدا
قاع صفصف . [ ع ِ ص َ ص َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بیابان مستوی : فیذرها قاعاً صفصفاً لاتری فیها عوجاً و لا امتا. (قرآن 106/20 و 107).
عنبر اشهب روید اگر از گیسوی او
تای یک موی ببخشند به قاع صفصف .
نسف از فر خرامیدن تو یافت کنون
فرّ فردوس اگر بود چو قاع صفصف .
کاروان سبزه تا از قاع صفصف کرد ارم
صف صف از مرغان روان بر کاروان افشانده اند.
قاع صفصف دیده وصف صف سپهداران حاج
کوس رااز زیردستان زیر و دستان دیده اند.
عنبر اشهب روید اگر از گیسوی او
تای یک موی ببخشند به قاع صفصف .
سوزنی .
نسف از فر خرامیدن تو یافت کنون
فرّ فردوس اگر بود چو قاع صفصف .
سوزنی .
کاروان سبزه تا از قاع صفصف کرد ارم
صف صف از مرغان روان بر کاروان افشانده اند.
خاقانی .
قاع صفصف دیده وصف صف سپهداران حاج
کوس رااز زیردستان زیر و دستان دیده اند.
خاقانی .
