قالوس
لغت‌نامه دهخدا
قالوس . (اِ) نام نوائی و لحنی باشد از موسیقی . (برهان ).موضعی است که نوای قالوسی بدان منسوب است و گاهی نوا را قالوس نیز گویند بحذف یا :
همی تا برزند آواز بلبلها به بستانها
همی تا برزند قالوس خنیاگربه مزمرها.
گهی چکاوک و گه راهوی و گهی قالوس .
(از فرهنگ رشیدی ص 1060 و ص 1061 به نقل از حاشیه ٔ برهان چ معین ). هدایت در انجمن آرا قالوس را همان «چالوس » مازندران پنداشته . (حاشیه ٔ برهان چ معین ).
همی تا برزند آواز بلبلها به بستانها
همی تا برزند قالوس خنیاگربه مزمرها.
منوچهری .
گهی چکاوک و گه راهوی و گهی قالوس .
منوچهری .
(از فرهنگ رشیدی ص 1060 و ص 1061 به نقل از حاشیه ٔ برهان چ معین ). هدایت در انجمن آرا قالوس را همان «چالوس » مازندران پنداشته . (حاشیه ٔ برهان چ معین ).
