قبله ٔ حاجت

قبله ٔ حاجت . [ ق ِ ل َ / ل ِ ی ِ ج َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قبله ٔ حاجات . آنکه حاجتمندان بدو روی آورند و قضای حاجت خود از او خواهند :
خسروان قبله ٔ حاجات جهانند ولی
سببش بندگی حضرت درویشان است .

حافظ.