قدراءلغتنامه دهخداقدراء. [ ق َ ] (ع ص ) گوش میانه . (منتهی الارب ). الاذن لیست صغیرة و لا کبیرة. (اقرب الموارد). || بنوقدراء؛ چیزهای سهل و آسان .
