قرقلغتنامه دهخداقرق .[ ق َ رَ ] (ع ص ) جای هموار. و از این معنی است : قاع قرق . رجوع به قَرِق شود. || (مص ) در زمین هموار رفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || در بیابان سیر کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
