قرواءلغتنامه دهخداقرواء. [ ق َرْ ] (ع اِ) خوی و عادت . || (ص ) ناقة قرواء؛ ناقه ٔ درازکوهان درشت پشت . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (اِ) کون . (منتهی الارب ) (آنندراج ). دبر. (اقرب الموارد).
