قریین
لغتنامه دهخدا
قریین . [ ق َ ری ی َی ْ ] (اِخ ) تثنیه ٔ قَری ّ، و آن نام جائی است که در شعر سیاربن هبیره از خاندان بنی ربیعةبن مالک از آن یاد شده است :
لیالی حلت بالقریین حلة
و ذی مرخ یا حبذا ذاک وادیا.
لیالی حلت بالقریین حلة
و ذی مرخ یا حبذا ذاک وادیا.
(از معجم البلدان ).