قزوینی

قزوینی . [ ق َزْ ] (اِخ ) خلیل . از اکابر علمای امامیه ٔ اواخر قرن 11 هجری و از معاصران شیخ حر عاملی و علامه ٔ مجلسی و ملا محسن فیض کاشانی و از شاگردان شیخ بهایی و میرداماد است . وی پیش از سی سالگی چندی متولی موقوفات حضرت عبدالعظیم بود. ملا خلیل مسلک اخباری داشت و مجتهدان را سخت انتقاد میکرد. نماز جمعه رادر غیبت امام حرام میدانست و استعمال دخانیات را جائز میشمرد. مناقشات وی با ملامحسن فیض معروف است . از تألیفات اوست : 1- الجمل فی النحو. 2- حاشیه ٔ شرح شمسیه . 3- حاشیه ٔ عدة الاصول شیخ طوسی . 4- حاشیه ٔ مجمع البیان طبرسی . 5- رساله ٔ حرمت توتون . 6- رساله ٔ حرمت نماز جمعه در زمان غیبت امام . 7- رساله ٔ قمیّه . 8- رساله ٔ نجفیه . 9- رموز التفاسیر الواقعه فی الکافی والروضة. 10- الشافی فی شرح الکافی . 11- شرح کافی عربی . 12- شرح کافی فارسی . وی به سال 1089 هَ . ق . در 88سالگی در قزوین وفات یافت و در مدرسه ای که به نام او موسوم است مدفون گردید. (ریحانة الادب ج 3 ص 245).