قسطنسیوس

قسطنسیوس . [ ق ُ طَ ] (اِخ ) دوم (317 - 361 م .) ابن قسطنطین کبیر. وی به بدعت آریوس (کاهن اسکندرانی که میگفت کلمه و با جوهر مساوی نیست ) میل کرد و گروهی از آنان را به سال 356 م . به جنوب جزیره ٔ عربی فرستاد تا در عدن و سرزمین حمیر کنیسه ها بنیاد کردند. (ذیل المنجد).