قصا

قصا. [ ق َ ] (ع اِ) پیشگاه فراخ سرای . (منتهی الارب ). فناء الدار. (اقرب الموارد). || نسب دور و بعید. || کرانه و ناحیه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). ناحیت . (مهذب الاسماء). || بریدگی اندک در گوش شتر و گوسفند. || (اِمص ) دوری . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). گویند: حطنی القصا؛ ای تباعد عنی . (اقرب الموارد).