قصلة
لغت‌نامه دهخدا
قصلة. [ ق َ ل َ ] (ع ص ) سست و نرم زودشکن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): شجرة قصلة؛ درخت نرم زودشکن . (منتهی الارب ). || (اِ) طائفه ٔ منفصله ٔ از ذرع . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || گله ٔ شتران از بیست تا سی . (منتهی الارب ). || جماعة الماشیة. (اقرب الموارد). گروه مواشی . (منتهی الارب ). || (ص ) حمقاء. (اقرب الموارد).
