قصیب
لغتنامه دهخدا
قصیب . [ ق َ ] (ع ص ) شتر بازایستاده از شیر قبل از سیری . (منتهی الارب ). القصیب من الجمال و النوق ؛ الذی یمتنع من شرب الماء فیرفع رأسه عنه . یقال : بعیر و ناقة قصیب . (اقرب الموارد). مذکر و مؤنث در وی یکسان است . (منتهی الارب ).
