قطب الدین قیماز

قطب الدین قیماز. [ ق ُ بُدْ دی ] (اِخ ) امیرالامرای المستضی ٔباﷲ بیست ویکمین خلیفه ٔ عباسی بود. مدت درازی امارت داشت . مردی دیندار و دوستدار علماء بود و سرانجام خلیفه را از او رنجانیدند، و بر اثر تحریکات ، عوام به درخانه ٔ وی غوغا کردند. او دیوار خانه بشکافت و با پانصد سوار راه موصل گرفت . عوام خانه اش را تاراج کردند، در راه موصل گرما بدو اثر کرد و با اکثر اتباع بدان درگذشت . (از تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 367 و 368).