قطب الدین

قطب الدین . [ ق ُ بُدْ دی ] (اِخ ) محمد تکش خان بن الب ارسلان بن اتشتربن محمد بوشتکین . بعد از پدر پادشاهی بدو تعلق گرفت . میان او و سلاطین غور در تنازع کار خراسان محاربات رفت ، سلطان شهاب الدین غوری از او منهزم شد، پس صلح کردند. وی به سال 617 هَ . ق . درگذشت . رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ج 1 صص 494- 498 شود.