قطوع

قطوع . [ ق َ ] (ع ص ) ناقة قطوع ؛ ناقه ای که شیرش زود سپری گردد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بُرنده :
صحبتی باشد چو شمشیر قطوع
همچو وی در بوستان و در زروع .

مولوی .