قطوعلغتنامه دهخداقطوع . [ ق َ ] (ع ص ) ناقة قطوع ؛ ناقه ای که شیرش زود سپری گردد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بُرنده : صحبتی باشد چو شمشیر قطوع همچو وی در بوستان و در زروع .مولوی .