قعطلة

قعطلة. [ ق َ طَ ل َ ](ع مص ) بر زمین افکندن کسی را. رجوع به قعطرة شود. || سخت تنگ گرفتن بر غریم در تقاضا. || بسیار گفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).