قفاوةلغتنامه دهخداقفاوة. [ ق َ وَ ] (ع مص ) مهربانی و نوازش کردن . (منتهی الارب ). حفاوة در وزن و معنی . (اقرب الموارد). || (اِ) آنچه بدان مهمان را گرامی کنند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). نواله ازبهر کسی .
