قفل گر

قفل گر. [ ق ُ گ َ ] (ص مرکب ) قفل ساز. آنکه قفل ها بسازد. (آنندراج ) :
بر دکان قفل گر خواهم گذشت
قفلی ازبهر دکان خواهم گزید.

خاقانی .

وآن قفل گر که بود کلید سرای علم
کردی چو حلقه بر در فرمانش التزام .

خاقانی .

تا دلم شد بسته ٔ زنجیر زلف قفل گر
رو در آن در می نهم چون قفل هر شب تا سحر.

سیفی (از آنندراج ).

و رجوع به قفل سازشود.