ققةلغتنامه دهخداققة. [ ق َق ْ ق َ ] (ع اِ صوت ) آواز کودک ، یا آواز که بدان طفلان را ترسانند یا از چیزی بازدارند آنها را.(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به قِقّة شود.