قلعه ٔبی در

قلعه ٔبی در. [ ق َ ع َ ی ِ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از زن بکر. (مجموعه ٔ مترادفات ) :
خویش را بهر چه وابسته به دختر کردن
نفس را بندی ِ این قلعه ٔ بی در کردن .

اول شرف (از مجموعه ٔ مترادفات ).