قلم خودنویس

قلم خودنویس . [ ق َ ل َ خوَدْ / خُدْ ن ِ ] (اِ مرکب ) قلمی که مرکب در میان دارد و بی آنکه آن را بجوهر زنند نویسد. در تهذیب تاریخ ابن عساکر در ترجمه ٔ ابوالعلا صاعدبن حسن بن صاعد آرد: از مخترعات او قلمی آهنین میان تهی بود که آن را از مداد پرمیکرد و یک ماه به کار میبرد بی آنکه قلم خشک شود. (تهذیب تاریخ ابن عساکر ج 6 ص 360).