قلیطلغتنامه دهخداقلیط. [ ق ِل ْ لی ] (ع اِ) فتق و دبه که در خایه پیدا شود. (منتهی الارب ). اَدرَه . (اقرب الموارد). رجوع به ماده ٔ قبل شود.