قمة

قمة. [ ق ِم ْ م َ ] (ع اِ) تار سر و بالای هر چیزی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). میان سر. (بحر الجواهر). || گروه مردم . (منتهی الارب ). جماعة الناس . (اقرب الموارد). || پیه وفربهی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). شحم . (فهرست مخزن الادویه ). || بدن و اندام . || قامت و بالای مردم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). فلان حسن القمه ؛ ای القامة. (اقرب الموارد). || کلس که بر سر گنبد نصب کنند . (غیاث اللغات و آنندراج از فردوس اللغات ).