قموه
لغتنامه دهخدا
قموه . [ ق ُ ] (ع مص ) بالا بردن سر را و نیاشامیدن آب را، لغتی است در قمح . || فرورفتن گاهی و بالا آمدن گاهی دیگر. (اقرب الموارد). || فروبردن چیزی را در آب چنانکه سر آن گاه در آب رود و گاه از آب برآید. (اقرب الموارد) (از منتهی الارب ).
