قم
لغتنامه دهخدا
قم . [ ق َم م ] (ع مص ) روفتن خانه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || به لب خوردن علف . (منتهی الارب ). || خوردن آنچه بر زمین است . (اقرب الموارد). || خوردن آنچه بر سفره است . || خشک شدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || آبستن کردن گشن ناقه را. (منتهی الارب ).
