قناف
لغتنامه دهخدا
قناف . [ ق ُ ] (ع ص ) مرد بزرگ بینی کلان ریش درازقامت درشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). الکبیر الانف و قیل العظیم الرأس واللحیة و قیل الطویل الغلیظ. (اقرب الموارد). || سر نره ٔ بزرگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به قِناف شود.
