قندیل یخ
لغتنامه دهخدا
قندیل یخ . [ ق ِ ل ِ ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چیزی میان تهی که یخ در آن گذارند. (از آنندراج ) :
ترا با من دم خوش درنگیرد
بقندیل یخ آتش درنگیرد.
رجوع به قندیل تیرشود.
ترا با من دم خوش درنگیرد
بقندیل یخ آتش درنگیرد.
نظامی (از آنندراج ).
رجوع به قندیل تیرشود.