قنیان

قنیان . [ ق ُن ْ ] (ع مص ) لازم گرفتن حیا را. || پردگی و خانه نشین کردن دختر را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || ورزیدن و کسب کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || خوشنود گردانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). قَنْی ْ. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به قنی شود.