قنیت
لغتنامه دهخدا
قنیت . [ ق َ ] (ع ص ) امراءة قنیت ؛ زن کم خوراک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). قلیلة الطعم . (اقرب الموارد). || سقاء قنیت ؛ مشک بسیارآبگیر و روان کننده .(منتهی الارب ) (آنندراج ). در اقرب الموارد سقاء قنیت به کسر قاف و تشدید نون و بمعنی مِسّیک آمده است .