قواعد
لغت‌نامه دهخدا
قواعد. [ ق َ ع ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ قاعد، زن بازایستاده از زه و غیره . || نهال خرما که تنه گرفته باشد. رجوع به قاعد شود. || ج ِ قاعدة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) : و قواعدملک او مصون و محفوظ. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 82).
نبایدت که پریشان شود قواعد ملک
نگاه دار دل مردم از پریشانی .
- قواعدالبیت ؛ اساس البیت . (اقرب الموارد). بنیادهای خانه . (منتهی الارب ).
- قواعدالهودج ؛ چهارچوب بر پهنای هوده . (منتهی الارب ). رجوع به قاعدة شود.
نبایدت که پریشان شود قواعد ملک
نگاه دار دل مردم از پریشانی .
سعدی .
- قواعدالبیت ؛ اساس البیت . (اقرب الموارد). بنیادهای خانه . (منتهی الارب ).
- قواعدالهودج ؛ چهارچوب بر پهنای هوده . (منتهی الارب ). رجوع به قاعدة شود.
