قوتیلغتنامه دهخداقوتی . (ترکی ، اِ) حقه و تبنگوی کوچک که نوعاً از چوب تراشند و از نقره و مقوا و جز آن نیز سازندو در آن سنگهای گرانبها و معجون و مانند آن را حفظ کنند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به قوطی شود.
