قومشه ای

قومشه ای . [ ش َ ] (اِخ ) محمدرضا. از اهالی قومشه ٔ اصفهان از اکابر حکماء و مدرسین قرن چهاردهم هجری است . وی نخست در اصفهان بتدریس کتب عرفانی اشتغال داشت و سرانجام بتهران آمد و در مدرسه ٔ صدر مشغول تدریس حکمت و عرفان گردید. تألیفاتی دارد. او راست : 1 - حاشیه ٔ اسفار ملاصدرا. 2 - حاشیه ٔ تمهید القواعد. 3- حاشیه ٔ شرح قیصری بر فصوص الحکم . 4 - الخلافة الکبری . 5 - رساله ای در وحدت وجود. 6 - موضوع العلم . وی گاهی شعر نیز میگفت و به صهبا تخلص میکرد. او راست :
ساغر ز خون ماست به اندازه نوش کن
این جام باده نیست که لبریز میکنی .
وی بسال 1306 هَ . ق . در تهران درگذشت و در ابن بابویه نزدیک قبر حاج آخوند محلاتی دفن شد. (الذریعة) (ریحانة الادب ج 3 ص 325).