قونوی

قونوی . [ ن َ ] (اِخ ) محمودبن احمدبن مسعودبن عبدالرحمان ، مکنی به ابوالثناء و ملقب به جمال الدین . از فقیهان حنفی و از مردم دمشق است که به قضاء آن شهر نیز منصوب گردید و کتابهایی دارد. او راست : 1 - بغیة القنیة (خطی )، در فقه . 2 - المنتهی فی شرح المغنی ، در اصول . 3 - القلائد شرح العقاید. 4 - تهذیب احکام القرآن . وی بسال 777 هَ . ق . درگذشت . رجوع به الفوائد البهیه ص 207، الکتبخانه ج 3 ص 13 و الاعلام زرکلی ج 3 ص 1009، 1010 شود.