قیامت کردن

قیامت کردن . [ م َ ک َ دَ ](مص مرکب ) کنایه از کارهای عجیب کردن و کارهای اعجاب انگیختن . (برهان ) (آنندراج ). زیاده از طاقت در کاری کمال نمودن . (آنندراج ). هنگامه کردن . غوغا کردن . آشوب کردن . کاری سخت خوب یا سخت بد کردن :
قیامت میکنی سعدی بدین شیرین سخن گفتن
مسلم نیست طوطی را در ایامت شکرخایی .

سعدی .

هیچ میدانی چه ها ای سروقامت میکنی
میکشی و زنده میسازی ، قیامت میکنی .

محمدباقر ولد ابوعلی (از آنندراج ).

لحظه به لحظه در ستم غمزه ٔ او قیامتی
میکند و ز کافری نیست غم قیامتش .

کمال خجندی (از آنندراج ).