لااله الاا

لااله الاا. [ اِ لا هََ اِل ْ لَل ْ لاه ] (ع جمله ٔ اسمیه ) کلمه ٔ شهادت است ؛ یعنی نیست خدائی مگر خدای . خدائی جز خدای تعالی نیست :
مگر معامله ٔ لااله الااﷲ
درم خرید رسول اللهت کند ببها.

خاقانی .

تهلیل ، لااله الااﷲ گفتن . (تاج المصادر بیهقی ). هیللة؛ لااله الااﷲ گفتن . (دهار). || (صوت مرکب ) برای تعجب آرند :
ای عجب لااله الااﷲ
بخت باشد ترا مخالف تر.

مسعودسعد.

- انگشت لااله الااﷲ ؛ دعاءة. (مهذب الاسماء). و دعاءة انگشت سبابه است . (منتهی الارب ).