لات و پات
لغت‌نامه دهخدا
لات وپات . [ ت ُ ] (ص مرکب ، از اتباع ) سخت بی چیز و فقیر. لات و لوت . || بتمامه باز. لات ِ لات .
- درها را لات و پات گذاشتن ؛درهائی را که بایستی بست همه را بازگذاشتن .
- لات و پات کردن درها را ؛ گشادن همه ٔ آنها را آنگاه که بستن آنها لازم است .
- درها را لات و پات گذاشتن ؛درهائی را که بایستی بست همه را بازگذاشتن .
- لات و پات کردن درها را ؛ گشادن همه ٔ آنها را آنگاه که بستن آنها لازم است .
