لاضرورت ذاتی

لاضرورت ذاتی . [ ض َ رَ ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) (اصطلاح منطق ) و آن قیدی است که قضیه ٔ مطلقه ٔ عامة را بدان مقید کنند. معنی قضیه ٔ مطلقه ٔ عامة این است که ثبوت نسبت در یکی از ازمنه ٔ ثلاثه محقق است چنانکه گوئیم : کل انسان متنفس بالفعل و چون این قضیه را به لاضرورت مقید سازند، معنی چنان باشدکه این نسبت مادام که ذات موضوع موجود باشد ضروری نیست بلکه توان نقیض آن موجود شود. مثال : کل انسان متنفس بالفعل لا بالضرورة؛ یعنی لاشی ٔ من الانسان بمتنفس بالامکان العام . پس مطلقة عامه مقید به لاضرورت ذاتی مرکب از دو قضیه باشد: یکی مطلقه ٔ عامه و دیگری ممکنه ٔ عامه و یکی از دو قضیه موجبه بود و دیگری سالبه .