لاغیة

لاغیة. [ غی ی َ ] (ع ص ، اِ) کلمة لاغیة؛ سخن بدو فاحش و بیهوده . سخن نابکار. (دهار). منه قوله تعالی : لاتسمع فیها لاغیة. (قرآن 11/88). (منتهی الارب ). لغو. (مهذب الاسماء). حرف بیجا. || (مص ) نافرجام گفتن یعنی فحش . (مجمل اللغة). نافرجام گفتن . (تاج المصادر). رجوع به مدخل لاغ فارسی شود.