لافنده
لغتنامه دهخدا
لافنده . [ ف َدَ / دِ ] (نف ) آنکه لافد. آنکه لاف زند :
از این لافندگان و آوازجویان بگذر ای حجت
که تو مرد حق و زهدی نه مرد لاف و آوازی .
از این لافندگان و آوازجویان بگذر ای حجت
که تو مرد حق و زهدی نه مرد لاف و آوازی .
ناصرخسرو.