لایعنی
لغتنامه دهخدا
لایعنی . [ی َ ] (ع جمله ٔ فعلیه ) مشغول نمی کند. مهم نمی آید.
- مالایعنی ؛ آنچه مشغول نمی کند. آنچه مهم نمی آید.
|| (ص مرکب ) بی معنی . بیهوده . پوچ : اِبْعاط، لایعنی گفتن . (منتهی الارب ). || (اِ مرکب ) فحش . (آنندراج ).
- مالایعنی ؛ آنچه مشغول نمی کند. آنچه مهم نمی آید.
|| (ص مرکب ) بی معنی . بیهوده . پوچ : اِبْعاط، لایعنی گفتن . (منتهی الارب ). || (اِ مرکب ) فحش . (آنندراج ).