لاینده
لغتنامه دهخدا
لاینده . [ ی َ دَ / دِ ] (نف ) هرزه گوینده . || ناله کننده . (برهان ) :
از پی این جیفه دوان تا به کی
چون سگ لاینده فغان تا به کی .
- امثال :
سگ لاینده گیرنده نباشد .
از پی این جیفه دوان تا به کی
چون سگ لاینده فغان تا به کی .
؟ (فرهنگ سروری ج 3 ص 1291).
- امثال :
سگ لاینده گیرنده نباشد .